„Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą, cóż więc otrzymamy?”
Jezu, co mi dasz, co będę mieć za to,że…itd.Masz odwagę tak zapytać Jezusa? Bo Święty Piotr miał.Jasne, był Żydem i myślenie czysto pragmatyczne było domeną jego i jemu współczesnych.Jednak żaden z uczniów nie zadał tego pytania oprócz Piotra.Trochę może napiszę nie na temat, ale nie umiem przejść nie zauważywszy prostolinijności Piotra.Może było tak,że był na ogół zwerbalizowanymi myślami ich wszystkich.Tylko każdy z nich był dyplomatą, każdy chciał dobrze wypaść przed Jezusem, nie zadać pytania głupiego lub też nie oberwać trochę od Jezusa, co się zdarzało! Kocham tę szczerość Piotra, sama też bym chyba nie pytała oto, co będę mieć za to,że idę za Jezusem i wyrzekłam się tego i owego.Ale myślę,że Jezus bardzo ceni sobie szczerość z Nim.I jeśli  tylko dostrzega pytania, którymi przełamujemy swoje lęki, brak szczerości, bądź też którymi się wręcz odkłamujemy,odsłaniamy jakąś skrywaną prawdę o nas samych, chętnie na nie odpowiada.Druga myśl, to taka, że Piotr mówi o wyrzeczeniu dóbr ziemskich, rodziny, domu, relacji,a z moich skromnych obserwacji widać,że wielu potrafi zostawić wiele dla Jezusa, ale nieliczni, potrafią habitualnie trwać w postawie porzucania swego „ja”.W efekcie spodziewają się podskórnie od Jezusa znacznego wynagrodzenia swej „wielkoduszności”, podczas,gdy nie składają na ołtarzu najważniejszego całopalenia.Wiele energii życiowej tracą na holowanie i przemycanie gdzie się da siebie.  Chyba Jezusowi nie chodziło o takie schizofreniczne podejście do pójścia za Nim.

s.T.M.

Komentarz do Ewangelii (Mt 11,25-30) – 05.07.2020.

„Tak Ojcze, bo tak się Tobie spodobało.”
Przyznaję, że chodzę z tym Słowem od przeszło tygodnia i im dłużej z nim jestem, tym większa jest radość mojego serca. Dlaczego? Być może dlatego, że chyba po raz pierwszy dotarło do mnie, iż mój Niebieski Tato też ma swoje preferencje (przy całej świadomości, jak owo „też” jest tu bezradne i nie na miejscu). Co więcej, to wszystko, a raczej, ci wszyscy, których jakoś preferuje i którzy Mu się podobają, nie zmuszają mnie swoimi czynami do wyprawy na przysłowiowy Mount Everest, bo to nie dla dzieci. Dla dzieci są kolana Taty. I nie trzeba się nawet bardzo starać, wystarczy bezradnie podnieść ręce i dać się przytulić. Rzeczywiście, „(…), nasze niebycie, nasze bycie niczym jest miejscem, w którym zgarniamy bogactwa tego, który Jest. A On jest wszystkim” – pisze Silvano Fausti.
I jeszcze jedno, w tej wspomnianej Wszystkości Boga jest miejsce na słabość. To dziwne, ale On naprawdę ma szczególną słabość – zwłaszcza do naszej słabości. Rzeczywiście, najpierw wybiera tych, którzy są jak małe dzieci, a następnie zaprasza do siebie wszystkich znużonych i obciążonych. Inna rzecz, że zamiast ulżyć, proponuje przyjęcie brzemienia Jego Miłości, oraz lekcję łagodności i pokory przy Jego Sercu. Cóż, taka jest Jego Miłość i taka jest każda prawdziwa miłość – nie jest jakimś nieporęcznym, „trudnym do udźwignięcia pakunkiem, lecz parą skrzydeł”, która unosi ku Umiłowanemu i sprawia, że za nic w świecie nie chcemy się tego brzemienia wyzbyć. Wiedzą o tym ci, którzy choć raz w życiu kochali naprawdę.

s.A.Z.

 „A wy za kogo Mnie uważacie?”W przeżywaniu wiary, ważne jest osobiste odniesienie, kim dla mnie jest Jezus?! Ponieważ kim jest dla mnie, tym będzie mnie wypełniał.Jest Zbawicielem, Jego uzdrowienie coraz głębiej będzie obejmowało wszystko co we mnie o zbawienie woła.Jest dla mnie Synem Ojca, to podaruje mi udział w Swoim własnym Synostwie i radość z należenia do Ojca.Jest Oblubieńcem, to przejmie obowiązki Męża, wobec mojej osoby. Jest Przyjacielem, będzie mi towarzyszył i nie da mi trwać w stagnacji. A jeśli jest dla mnie wielkim odległym?Będzie subtelnie dotykał moje serce tęsknotą, abym Go zapragnął.Najgorzej jeśli jest mi obojętny, nie wiele może wtedy…Będzie tą pustką, która powstała w ranie Jego Serca.Kim jest dla Ciebie Jezus, tym będzie się mienił w Tobie wobec innych.Ani Święty Piotr, ani Święty Paweł nic by dla nas nie znaczył, gdyby Jezus nie zajmował centrum Ich serc i ich życia.Tyle masz do dania innym, ile w Tobie Jezusa.

s. Teresa M.

„On słowem wypędził złe duchy i wszystkich chorych uzdrowił.”
Nie skupie się ani na setniku, ani na teściowej Szymona.Skupie się na Samym Jezusie.SŁOWEM wypędzał złe duchy!Nie zmienił metody. Nadal Jego Słowo ma moc!Ale, żeby dar Jego Słowa dotykał, przemieniał, musi być w naszej wysokiej cenie, i wymaga od nas czułej ” pielęgnacji” duchowej niczym dziecko.Przyjmuj codziennie Słowo Jezusa, pielęgnuj je. To nic, że Ono czasami nic Ci nie mówi. Dziecko też nie zawsze chce mówić, ale zawsze chce być blisko, chce być! Czasami tylko wtulać się w serce. Pozwól , aby Słowo Jezusa cicho wtulało się we wszystko co Twoje, cicho zmieniało Twój sposób myślenia, czucia i działania. Słowo Jezusa nie zawsze zaraz chce cudami rzucać.Ono chce być poprostu takie Twoje! Zżyte z Twoim umysłem, pamięcią.Jest pewne, że złe duchy Słowa Jezusa muszą słuchać, muszą być mu posłuszne. Bądź w swoim umiłowaniu Słowa Jezusa, bardzo przykry dla złego.

s. Teresa M.

Nie jesteśmy dostatecznie sprawiedliwi, aby i nasze sądy takimi były.Zawsze możemy się pomylić, być stronniczymi i nie ogarniać jednak wieloaspektowości danej sprawy, czynu, zachowania, postawy, czy wyboru drugiego człowieka.. Dostatecznie sprawiedliwym jest tylko Bóg, łatwo więc zrozumieć, że tylko Jego osąd będzie zawsze słuszny.Co znaczy również, że dobieramy się do drzazgi w oku brata, a belki we własnym nie widzimy?Drzazga to jakby  mała tkanka drzewa, malutki element całości.Zatem Jezus próbuje obrazowo powiedzieć:jeszcze nie odkryłeś w sobie całego złoża własnych słabości, wad i przywar, a ta jedna w innym człowieku, tak cię uwiera.Poznaj swoje złoża nędzy, a znieczulisz się raz na zawsze na cokolwiek w innych.Podobno trudne sprawy Grecy czasami osądzali po ciemku.Aby nie widzieć twarzy oskarżonego i odnosić się wyłącznie do faktów.To jest jakiś sposób.Jeśli musisz, zauważaj  suche fakty, ale już ich nie interpretuj.Czasami jedynym skutecznym lekarstwem, by wyleczyć kogoś z tego nawyku jest bolesne doświadczenie bycia samemu osądzonym niesłusznie i krzywdząco. 

s. Teresa M.