IV NIEDZIELA ZWYKŁA

/w , /Autor

Kolejny raz odczytuję wezwanie do wypłynięcia na głębię, do zaufania. W życiu często czyha na mnie zniechęcenie, rezygnacja. Nazywam ja czasem realizmem – nie będzie, nie wyjdzie, nie uda się, bo przecież tyle razy już próbowałam, zrobiłam wszystko, co w mojej mocy, więcej się nie da… A Ty, Panie Jezu, proponujesz, żeby jeszcze raz spróbować i to teraz, z tymi ludźmi, w tych warunkach… To się nie może udać, to nie ma sensu…

               A jednak warto zaufać, warto podjąć kolejną próbę, nie licząc na swoje siły, nawet nie licząc się z praktyczną logiką, ale pokładając ufność w Tobie i w Twojej mocy. Dopiero takie posłuszne, zdane całkiem na Ciebie, Boże, działanie przynosi rezultaty, bo to już nie ja czynię, ale moc Boża przeze mnie.

s. Magdalena

III NIEDZIELA ZWYKŁA

/w , /Autor

Ne 8, 2-4a. 5-6. 8-10; Łk 1, 1-4; 4, 14-21

Dziś w liturgii możemy przeżyć radość odnalezienia Księgi Prawa, czego doświadczyli Izraelici, którzy odbudowywali ruiny Jeruzalem. Po latach niewoli babilońskiej i ciężkiej amnezji serca, w ruinach odnaleźli Księgę Prawa. Odnaleźli życie. Słuchali ze wzruszeniem
i łzami. Jednak kapłan nie pozwolił im na trwanie w emocjonalnym rozczuleniu. Wezwał ich do radości i świętowania, do dzielenia się tym, co mają z innymi, co skwapliwie wypełnili.
W sercach jednak przylgnęli do Słów Księgi…

Jezus w Nazarecie rozwija Księgę Izajasza, z której odczytuje słowa nadziei, którą Izrael żył od lat, oczekując na Mesjasza. Pragnienie wolności zewnętrznej i wewnętrznej, nasycenie, uzdrowienie to pragnienia Izraela pozostającego w niewoli od lat. Gdy Jezus zwinął księgę powiedział: „Dziś spełniły się słowa, które słyszeliście”. Zwój zwinięty, lecz Słowo zaczyna się rozwijać…

Dziś każdy uczestnik liturgii może stać się uczestnikiem tych wydarzeń. Kiedy otwieramy serce, nie jesteśmy już tylko słuchaczami, ale uczestnikami i Słowo Boże znajduje swe rozwinięcie w naszym życiu, przynosząc radość w Panu, a ona jest naszą ostoją.

s. Bogusława

III Niedziela Adwentu

/w , /Autor

Komentarz do Ewangelii na 3 Niedzielę Adwentu (Łk 3,10-18)

Zastanawiam się jak Ty to robisz Jezu? Od lat kładziesz przede mną te same teksty – Izajasz, św. Paweł, Ewangelista Łukasz, a one z roku na rok są coraz młodsze, coraz wyrazistsze, coraz piękniejsze: „Pan jest blisko”, „Idzie mocniejszy”… Idzie? Więc skąd ten wybuch radości, który nie mogąc pomieścić się w sobie, niesie go następnym – tak, jak powtarza się wieść o zwycięstwie – z ust do ust, z domu do domu?

Nie, ON nie idzie, On już Jest: „Pan, twój Bóg, jest pośród ciebie, Mocarz, który zbawia”, więc „już nie będziesz się bała złego”. Wierzysz w to? Wierzysz, że zło zostało pokonane, a Dobro jest równie dostępne i namacalne, jak świeży chleb, który pachnąc w całym domu, delikatnie zaprasza: „proszę, częstujcie się; wystarczy dla wszystkich…”

Więc sięgam po Ciebie Żywy Chlebie, bo tylko Ty możesz zamienić moją ciemność – w zaufanie, moje wewnętrzne pogmatwanie – w pokój, a moją zachłanność i skłonność do oceniania – w wyrozumiałą łagodność… Bo Ty Jesteś. I nic tego nie zdoła zmienić.

s. A.Z.

II Niedziela Adwentu

/w , /Autor

9.12.2018 II Niedziela Adwentu Rok C

„…skierowane zostało Słowo…”

(Łk 3, 1-6)

Gdy czytałam we wstępie do dzisiejszej perykopy ten zbiór trudnych nazwisk i nazw geograficznych, zastanawiałam się, po co to wszystko?… Jednak układ tekstu pokazał, że chodzi o dokładne umiejscowienie w czasie sytuacji, która często nam umyka. Mianowicie tego, że BÓG MÓWI, że kieruje do nas Słowo. W tej perykopie najważniejszy jest fakt wypowiedzenia przez Boga Słowa i skierowania go do konkretnego człowieka. Jest to słowo o nawróceniu. Ono nie tylko wzywa, nie tylko oznajmia, ale ma moc uczynić w człowieku to, co oznacza.

Dla Boga fakt wypowiedzenia Słowa jest wydarzeniem zbawczym! A dla mnie?… Czym jest dla mnie Słowo Boga, które usłyszałam dziś, wczoraj, przed tygodniem?… Czy też jest wydarzeniem?… Czy wydaje owoc?… Czy ma moc przemieniania mojego serca i życia ?… Dziś Bóg wypowiada do mnie i do Ciebie Słowo o nawróceniu!… Co to dla nas oznacza?…

s. Agnieszka B.

I Niedziela Adwentu

/w , /Autor

1. Niedziela Adwentu (C) Łk 21, 25- 28.34-36
,,Podnieście głowy! I nabierzcie ducha!”

Wobec piętrzących się nawałnic dnia codziennego, Jezus wzywa nas: ,,nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie”. Tymi słowami Jezus zaprasza nas do spojrzenia z nadzieją na to, co nas spotyka, co było i co jest przed nami,… By widzieć dalej,słyszeć głębiej,żyć prawdziwie, bo On przychodzi! Jezus zaprasza nas do powierzenia Jemu naszych losów, całkowitego oddania, zawierzenia. ,,Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie”. Czuwajcie, gdy was prześladują i gdy składają dzięki. Bądźcie uważni! Człowiek Adwentu to człowiek czynu, wytrwały bojownik, którego moc jest w Panu! Jakim pielgrzymem w drodze do nieba jestem ja?

s. Bernadetta J.

24 Niedziela Zwykła

/w , /Autor

Komentarz do Ewangelii wg św. Marka 8,27-35

              Bywa,że dylemat Piotra niesiemy w sobie całymi latami, często zupełnie nieświadomie pielęgnując w sercu obraz „swojego Mesjasza”; takiego na miarę własnych potrzeb i oczekiwań. Fakt, że ma on niewiele wspólnego z Jezusem z Nazaretu, Synem Boga Żywego, „umęczonego pod Ponckim Piłatem” – pozostaje niejako niewidoczny, bo jak zauważa św. Paweł, „nasze bezrozumne serca zostały zaćmione”. Jak? To długa opowieść, tak długa, jak długa jest historia Twojego i mojego życia, historia zmagań, porażek i zwycięstw, a nade wszystko tego szczególnego momentu, w którym nasze istnienia zaczęły coraz bardziej skręcać ku własnemu „ja”. To ono, tak małe, a tak potężne, że potrafi przesłonić nawet Najważniejszego, jest tym, co sprawia, że nasze serca błądzą jak w gęstej mgle.

Stąd wezwanie Jezusa do zaparcia się siebie (a więc podjęcia tego, co nas napawa lękiem i odpycha), do wzięcia swego krzyża (a więc pokornej zgody na swą słabość i podatność na zranienia), do naśladowania Go (czyli do powolnego zestrajania swej woli z Jego Wolą, swych uczuć z Uczuciami Bożego Serca, swych pragnień z Jego Pragnieniami). Po co to wszystko? Dlaczego Jezusowi tak bardzo na mnie zależy?

Taka jest Miłość. Stawia wysokie wymagania, bo kocha i nie wyobraża sobie życia beze mnie.

s.A.Z.

22 Niedziela Zwykła

/w , /Autor

22. Niedziela Zwykła Mk 7, 1-8.14-15.21-23
„Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie”(…).
,,Słuchajcie Mnie, wszyscy, i zrozumcie!”
W dzisiejszej Ewangelii Jezus dotyka sprawy mojego serca. On zna je doskonale. A ja? Chcę stanąć w prawdzie! Jezus rozpoznaje wszystkie moje choroby, ukryte niedoskonałości, widzi, to, co dobre i to, co słabe. Na czym, lub na kim skupiam moje myśli, pragnienia? Jaka jest motywacja moich czynów? Czy moja modlitwa, podejmowane dzieła, są przejrzyste i prawdziwe? Jaką postawę dziś wybiorę: aktora czy prawdziwej chrześcijanki, siostry? Dzielę się tym, co mnie wypełnia. Drżę na myśl, że mogłabym zatruwać serca innych. Czy jestem blisko Boga? Chcę wsłuchać się w Jego Słowo dla mnie. Duchu Święty, poprowadź mnie, otwieraj na Słowo i daj zrozumienie, by Je wypełnić.

s. Bernadetta J.

„Matka Matylda Getter – zakonnica, która ratowała Żydów”

/w , /Autor

Polskie Radio o Matce Matyldzie  Getter

http://Matka Matylda Getter – zakonnica, która ratowała Żydów

 

Uroczystość upamiętnienia 50.rocznicy śmierci M. Matyldy Getter

/w , /Autor

Uroczystość upamiętnienia 50.rocznicy śmierci M. Matyldy Getter

8 sierpnia 2018 roku zorganizowano uroczystości poświęcone Matce Matyldzie Getter w 50. rocznicę jej śmierci.
Uroczystość rozpoczęła się na warszawskim Cmentarzu Powązkowskim, gdzie pochowana jest Matylda Getter.
Przełożona Generalna M. Janina Kierstan powitała przybyłych Gości.
Udział wzięli: minister Adam Kwiatkowski – sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta, prezes i wiceprezes IPN dr Jarosław Szarek i Mateusz Szpytma wraz z delegacją pracowników IPN, kapłani, Siostry Franciszkanki Rodziny Maryi z Przełożonymi Prowincjalnymi: M. Barbarą Król, M. Małgorzatą Burek, M. Reginą Pobiedzińską, delegacja PZU i PKN Orlen, muzealnicy i osoby zainteresowane historią II wojny światowej.

Odsłonięcia tablicy nagrobnej dokonali: minister Adam Kwiatkowski, p .dr Jarosław Szarek, M. Janina Kierstan RM.
Na tablicy są słowa:
„Ktoby przyjął jedno dziecko w imię Moje, Mnie przyjmuje” – Mt 18,5
„Matka Matylda Getter, pseudonim „Matusia” 25 luty 1870 – 8 sierpnia 1968
Przełożona Generalna Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi w latach 1914-1919
Przełożona Prowincji Warszawskiej Zgromadzenia 1936-1945
Zasłużona na polu wychowania młodzieży polskiej w Odessie, Petersburgu, Warszawie
Odznaczona Orderem Odrodzenia Polski 1925, Złotym Krzyżem Zasługi 1931,
Złotym Krzyżem Walecznych z Mieczami 1944
Medalem Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata 1985
Pełna ducha modlitwy, ofiary, poświęcenia dla bliźnich wiernie służyła Bogu,
Kościołowi, Ojczyźnie”
Po poświęceniu tablicy przez ks. prałata Marka Gałęziewskiego, proboszcza parafii św. Karola Boromeusza na Warszawskich Powązkach, złożono wieńce m. in. Instytut Pamięci Narodowej, Prezydent RP. Następnie głos zabrał prezes IPN Jarosław Szarek. Mówił o dziele Matki Getter: “Nie musimy pisać historii na nowo, a głośno opowiedzieć historię ludzi, pomagających zagrożonej ludności żydowskiej … Matka Getter powinna być symbolem tej pomocy, obok Ireny Sendlerowej i rodziny Ulmów”. Zapewnił, że to początek dzieła, przybliżającego ratowanie dzieci. Przypomniał, że za każdym uratowanym dzieckiem stał wysiłek wielu osób zakonnych i świeckich. Dużo z tych osób uratowanych jest wdzięcznych, pamięta i kontaktuje się z siostrami. Stwierdził, że za długo trwało milczenie o tej rzeczywistości, a Narodowy Dzień Pamięci Polaków ratujących Żydów pod okupacją niemiecką powinno się zawsze zaczynać właśnie przy grobie Matki Getter.
Po modlitwie przy grobach Sióstr Rodziny Maryi, uczestnicy udali się do Domu Prowincjalnego przy ul. Hożej 53.
M. Barbara Król, Przełożona Prowincjalna, przybliżając postać Matyldy Getter przypomniała, że „wspierała ona każdego kto się o pomoc zwracał” i podkreśliła aktualność jej dziedzictwa.
Minister Adam Kwiatkowski z Kancelarii Prezydenta przeczytał list od Prezydenta RP Andrzeja Dudy.
Następnie uczestnicy spotkania poznali szczegóły biografii Matki Getter zaprezentowane
w prelekcji S. dr Teresy Antonietty Frącek RM.
Ks. dr Robert Ogrodnik, pracownik naukowy PAN, dokonał poświęcenia kamienia węgielnego pod Muzeum Ratowania Dzieci Żydowskich im M. Matyldy Getter „Matusi”
P. Ewa Świder -Grobelną zaprezentowała projekt Muzeum
Na dziedzińcu siedziby Domu Prowincjalnego Zgromadzenia otwarto wystawę plenerową poświęconą M. Matyldzie.
Uroczystościom przyświecało hasło „Ratując człowieka”.
s. Alina Rojek RM