1 stycznia 2017 r. Uroczystośc Matki Bożej Rodzicielki

1 stycznia 2017 r. Uroczystośc Matki Bożej Rodzicielki

Dzisiaj obchodzimy uroczystość Matki Bożej Rodzicielki. Z zadziwieniem przyglądam się, Boże, Twoim drogom, które nie są naszymi drogami. Ty, Panie, lubisz przechadzać się wąskimi ścieżkami małości i pokory. Wielki Bóg, Stwórca całego świata, poczyna się w łonie prostej Dziewczyny, wchodzi w ten świat jako maleńkie Dziecię, Niemowlę, powierza siebie ludziom w rodzinie Maryi i Józefa. Jak wielkie zaufanie Boga do człowieka! Jakie uniżenie, zależność, pokora – Syn Boży staje się synem kobiety, synem swojego stworzenia.  Zadziwia mnie też Twa wielka miłość, Boże, pełna szacunku do wolności człowieka, do praw przez Ciebie ustanowionych, którym sam się poddajesz. To z miłości przychodzisz na ten świat, żeby człowieka odnaleźć, wyzwolić, co więcej – uczynić w Jezusie swoim synem. Przychodzisz do ludzi jako człowiek, chociaż mogłeś to uczynić hucznie, w blasku swej mocy, nie pozostawiając miejsca na naszą wiarę, wolność, miłość. Ty robisz to cichutko, a tak skutecznie, zwyczajnie, po ludzku, a jednak po Bożemu.

Dziękuję Ci, Boże, dzisiaj także za Maryję. Pragnę się uczyć od Ciebie zawierzenia Jej miłości i opiece. Ojcze, nie zawahałeś się powierzyć Jej swojego Syna. Zawierzyłeś Jej miłości, Jej uległości, dobrej woli, Jej oddaniu Tobie, bez reszty. Pragnę każdego dnia, tak jak Ty, powierzać Jej siebie samą, wszystkie moje sprawy i troski, ufać Jej i dać się Jej prowadzić. Chcę też w Jej ręce składać moich bliskich, potrzebujących, zagubionych, cały świat błądzący po bezdrożach, aby Ona otoczyła swoją opieką, prowadziła, ratowała, przynosząc wszędzie Jezusa, tak jak kiedyś, tak i dziś. A kiedy czegoś nie rozumiem, gdy coś zdaje się mnie przerastać, pragnę zachować to i rozważać w swoim sercu, oczekując wypełnienia się wielkich dzieł Bożych.

s. Magdalena