Święty abp. Zygmunt Szczęsny Feliński – prowadzi nas drogami Adwentowych przeżyć ku świętom Bożego Narodzenia

Święty abp. Zygmunt Szczęsny Feliński – prowadzi nas drogami
Adwentowych przeżyć ku świętom Bożego Narodzenia

Św. Jan Chrzciciel woła znad brzegów Jordanu:
Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla naszego Boga.
A św. arcybiskup Zygmunt Szczęsny Feliński zachęca nas:
Prostujmy drogi swojego życia, swymi czynami dawajmy świadectwo o Chrystusie.
Tegoroczne Adwentowe przygotowania naszych serc, domów, wspólnot do
przeżywania uroczystości Bożego Narodzenia przysłaniają ograniczenia związane z
pandemią, niepokoją głosy i czyny godzące w wiarę narodu, w Kościół i Ojczyznę.
Przycichły dźwięki adwentowych pieśni: Niebiosa rosę spuście nam z góry,
Sprawiedliwego wylejcie chmury. Ale czy mamy się lękać, trwożyć, rezygnować z
przygotowań? Wprost przeciwnie. Sama Liturgia Adwentowa zachęca do odwagi:
Nabierzcie ducha i podnieście głowy, zbliża się bowiem wasze Odkupienie. –
Wznieście osłabłe ręce, nabierzcie odwagi i wołajcie: Oto nasz Bóg przyjdzie, aby
nas zbawić. Czuwajmy więc, ufnie patrząc w przyszłość, ale też bądźmy ostrożni i
mężni, by moce ciemności nas nie ogarnęły.
Na Drodze Adwentowej towarzyszy nam Maryja, którą Archanioł Gabriel
pozdrawia: Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś
między niewiastami. Prorok Izajasz, przekazuje nam krzepiące słowa samego Boga:
Nie lękaj się mój ludu. A św. Jan Chrzciciel, woła znad brzegów Jordanu:
Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla naszego Boga. … Nawróćcie się, bo
bliskie jest królestwo niebieskie. Toteż z wiarą i odwagą, zgodnie z polską tradycją
rodzinną i wspólnotową, wołajmy: Przyjdź Panie i nawiedź nas w pokoju, abyśmy
się radowali przed Tobą czystym sercem.
Święty Paweł umacnia naszą wiarę słowami: Pan niech pomnoży liczbę waszą i
niech spotęguje waszą wzajemną miłość dla wszystkich, jaką i my mamy dla was,
aby serca wasze utwierdzone zostały jako nienaganne w świętości wobec Boga,
Ojca naszego, na przyjście Pana naszego Jezusa (1Tes 3, 12-13). Natomiast
Apostoł Filip kieruje ku nam wezwanie: Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz
powtarzam: radujcie się! Niech będzie znana wszystkim ludziom wasza wyrozumiała
łagodność: Pan jest blisko! (4, 4-5).
Antyfony i teksty liturgiczne Adwentu zawierają konkretne rady, aby godnie
przygotować się i przeżyć w radości, pokoju i miłości Święta Bożego Narodzenia:
Oczyśćmy nasze serca na przyjście najwyższego Króla: stawajmy się godni wyjść
mu na spotkanie, bo nie będzie zwlekał i wkrótce nadejdzie…. Teraz nadeszła dla
nas godzina powstania ze snu…. Noc się posunęła, a przybliżył się dzień. Odrzućmy
więc uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła.

Na cudowny i pełen głębokich przeżyć Wieczór Wigilijny, na uroczyste
obchodzenie Bożego Narodzenia, na rocznicę założenia Zgromadzenia Sióstr
Franciszkanek Rodziny Maryi, która przypada 27 grudnia, w dzień św. Jana
Ewangelisty, składamy – sobie samym, naszym Rodzinom, wszystkim Drogim nam
Osobom, Czcicielom św. abp. Felińskiego – najlepsze życzenia, dzielimy się
opłatkiem i kierujemy ku Niebu modlitwę: by Bóg opromieniał nasze życie obfitymi
Łaskami i Błogosławieństwem, pomnażając naszą miłość, radość, pokój i nadzieję.
Do naszych życzeń dołączamy słowa świętego Pasterza-Wygnańca, który
siostrom Rodziny Maryi, swoim krewnym i przyjaciołom przesyłał wraz z
błogosławieństwem słowa pociechy i umocnienia: – „Niech błogosławieństwo i
łaska Ducha Świętego spocznie na was i na Zgromadzeniu waszym teraz i na wieki”
(1862). – „Niechże błogosławieństwo Boże wspiera was i umacnia na tej drodze,
stromej wprawdzie i usłanej cierniami, ale chwałą i szczęściem promieniującej u
celu” (1877). – „Obyż Bóg łaskawy raczył napełnić serca wasze owym weselem
niebieskim, co jest już na ziemi przedsmakiem wiekuistej radości i oby
błogosławieństwo Jego towarzyszyło wam na każdym kroku” (1877).
Założyciel, umacniając w Zgromadzeniu ducha rodzinnego pragnął na wzór
Chrystusa, „aby wszyscy byli jedno”, aby siostry przez oddanie się Bogu i służenie
bliźnim „budowały Królestwo Boże” w swoich sercach i w otoczeniu, stąd jego
słowa: „Abyście wy w Bogu, a Bóg w was ustawicznie przebywał, łącząc was w
jedno Przenajświętszym Duchem Swoim” (Listy asc., n. 37).
Do miłości i jedności wzywały pierwsze przełożone Zgromadzenia Rodziny Maryi.
Matka Florentyna Dymman, wczuwając się w ducha Założyciela, zachęcała siostry:
„Żyjcie … wszystkie w pokoju i w jedności ducha, a przez wzajemne poszanowanie jedne
drugich, uczcijcie w sobie Pana, którego stałyście się świątynią” (Drektorium, III, 13).
Matka Zofia Kończa kierowała do sióstr słowa: „Jednego tylko pragnę, by Duch Boży i
myśl, zamiary, idea naszego Założyciela rozwijały się wśród nas i trwały stale między
nami bez przymieszek światowych i ludzkich fantazji” (21.04.1919). Głębia powyższych
wypowiedzi skłania do refleksji. Mogą korzystać z nich nie tylko nowe pokolenia sióstr
Rodziny Maryi, ale także osoby świeckie i duchowne, nasze Rodziny i całe społeczeństwo.
Wszystkim nam jest potrzebny Duch Boży, duch miłości, pokoju i jedności, duch
wzajemnego zrozumienia i poszanowania.
Na drogach kończącego się Roku oraz na ścieżkach Nowego Roku – 2021
niech towarzyszy nam błogosławieństwo św. abp. Z. Sz. Felińskiego: Prostujmy
drogi swojego życia, swymi czynami dawajmy świadectwo o Chrystusie. Wszystko z
weselem przyjmujmy i za wszystko wdzięcznie dziękujmy, a łaska i błogosławieństwo
Boże spocznie na nas.
Jednocześnie Założyciel przypomina: „Dziś, więcej niż kiedyś, pamiętać wam
o tym potrzeba, że Królestwo Boże w was jest; żadne zewnętrzne okoliczności nie
zdołają go ani wam dać, ani odjąć” (Myśli, 145). „Starajmy się tylko ukochać wolę
Bożą, a wszystko stanie się znośne, albowiem <utrapienia> tego czasu nie są
godne onej przyszłej chwały, która się w nas ma objawić” (Listy, 1852).

s. Teresa Antonietta Frącek