II Niedziela Wielkiego Postu
Dzisiaj Pan Jezus wyprowadza swoich uczniów na górę, z dala od ludzi, na miejsce odosobnione. Tam umacnia ich ukazując swoją boską naturę. Ojciec daje świadectwo, że to Jego Syn umiłowany, że to prawdziwy Syn Boży. Potrzebne było Apostołom to doświadczenie przed męką Jezusa. Potrzebne, by nie stracili wiary podczas próby krzyża, by otworzyć ich serca na przyjęcie światła zmartwychwstania, by poszli głosić radosną nowinę…
Mnie też Pan Jezus wprowadza na Górę Przemienienia. Stać się nią może każda adoracja. Wychodzę wtedy z mojej codzienności, od ludzi, od spraw. Wpatruję się, Jezu, w Twoją Twarz ukrytą w Najświętszym Sakramencie, a Ty mnie umacniasz, przemieniasz, przenikasz Sobą, pozwalasz trwać w Twojej miłości, w Tobie samym, osłaniasz świetlistym obłokiem. A potem trzeba zejść z góry, wrócić do obowiązków, ludzi, zajęć, czasem do trudu, prób, cierpień, pokus… Jednak wracam inaczej, umocniona Twą łaską, z pewnością w sercu, że zawsze ze mną jesteś.
s. Magdalena S.