Słowo z Pustelni – Wielka Sobota
Wielka Sobota
„Po udrękach swej duszy ujrzy światło i nim się nasyci.”
Cisza Wielkiej Soboty, zbiera kres wszystkich udręk, wszystkie cisze grobowe, wszystkie powalone i zdruzgotane serca. Skamieniały ból i martwicę śmierci, co się rozpanoszyła.
Trzeba tylko chcieć nakarmić się jej Słowem owiniętym w całun i czekać obiecanej eksplozji Nowego i nie gadać w tej głowie!
I na usta zatoczyć wielki kamień.
Trzeba odważyć się zobaczyć siebie, złożonym w śmierci Jezusa. Poleżeć w swoim trupie, czekać na obudzenie Światłem Tatusiowym.
s. Teresa M.
