XI NIEDZIELA ZWYKŁA
„Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy
czuwa, we dnie i w nocy nasienie kiełkuje i rośnie, on sam nie wie jak”
W dzisiejszym Słowie Bóg pokazuje nam pewien obraz. Czytania przeplata i łączy pewna myśl.
W pierwszym czytaniu Pan przedstawia nam siebie jako Ogrodnika, który zasadza ułamaną z
drzewa gałązkę, a ona pod Jego czujnym okiem rozwija się i wydaje owoce, stając się
schronieniem dla zwierząt. W Psalmie 92 czytamy, że „Sprawiedliwy zakwitnie jak palma,
rozrośnie się jak cedr na Libanie. Zasadzeni w domu Pańskim rozkwitną na dziedzińcach
naszego Boga”. Jezus w Ewangelii mówi, że ziarno jest obrazem królestwa Bożego, które
rzucone na glebę świata i naszych serc ma rozwinąć się i wydać obfite owoce.
Królestwo Boże wraz z przyjściem Jezusa przybliżyło się do nas. Stało się naszym udziałem,
choć jeszcze nie jest obecne w sposób pełny. Jest jak ziarno, które ma w sobie ogromną moc
przecinającą kolejne warstwy gleby, by wyjść z ukrycia i pokazać swoje piękno na powierzchni
ziemi. Zapuszcza korzenie, by nic nie mogło go pokonać. Wzrasta i rozwija się, chociaż dokonuje
tego po cichu i niezauważalnie…
Czasami może się wydawać, że nic się nie dzieje, że Boży plan utknął w miejscu, bo sprawy
świata zagłuszają jego rozwój. Chcielibyśmy, aby Bóg zakrólował w naszym życiu, choć tak wiele
rzeczy odciąga nas od Niego. Potrzeba nam cierpliwości, bo wzrost dokonuje się w ciszy. To co
rośnie, nie robi hałasu. Trzeba także zaufania, że wszystko jest w Rękach Tego, który najlepiej
wie, jak zaopiekować się ziarnem. Ja i Ty jesteśmy w Jego troskliwych Dłoniach.
Powierzając się Jemu nie mamy być jednak bierni. Im szybciej królestwo Boga zostanie przyjęte,
tym szybciej stanie się dostrzegalne dla wszystkich. Weźmy sobie do serca słowa św. Pawła:
„Dlatego też staramy się Jemu podobać, czy to gdy z Nim, czy gdy z daleka od Niego jesteśmy.”
Znacznie więcej zależy od Pana… co ja konkretnie mogę zrobić dzisiaj, aby przyśpieszyć
nadejście panowania Boga?
s. Kinga G.
