XIX Niedziela Zwykła Rok

„Gdzie jest skarb twój, tam będzie i serce twoje.”

(Łk 12, 32-48)

Kolejny już raz Jezus kieruje nasz wzrok ku niebu, próbując zmienić optykę naszego życia. Pokazuje, iż mimo naszego zakorzenienia na tej ziemi, nikt z nas nie jest tutaj gospodarzem, ale sługą, zaś to, co mamy jest darem, a nie własnością. Wcześniej, czy później każdy będzie musiał rozliczyć się przed Bogiem z wykorzystania danego nam tu na ziemi czasu, talentów i dóbr. Pan radzi, aby to domniemane swoje bogactwo rozdać na jałmużnę, a serce uczynić darem dla innych, bo z tego zostaniemy rozliczeni.

Zamienić życie w miłość, to żyć niebem tu na ziemi, a skarby gromadzić na wieczność, trwając w gotowości na przyjście Pana. Oto jest zadanie, które Stwórca wyznaczył nam. Zadanie piękne, ale trudne. Owa trudność powoduje, że wielu zwalnia się z podejmowania wysiłku. Przed tą pokusą również ostrzega Jezus.

Prośmy dzisiaj Pana o siły i wytrwałość, abyśmy okazali się kiedyś godnymi zasiąść przy stole Boga w Królestwie Niebieskim.

s. Agnieszka B.