Słowo z Pustelni – 01.02.2020 r.
Czy nie jest tak,że lęk prowokuje nas nie tylko do zwykle chybionych decyzji, ale najpierw wystawia nas na pośmiewisko naszych wewnętrznych osądów?
Widać to w lękowej reakcji uczniów, w zagrożeniu, gdy burza na jeziorze zdaje się już pochłaniać żywiołem ich łódź.
To stwierdzenie:” nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?”….
Zarzucać Bogu, że nie obchodzi Go nasz los jest czymś mocno nie na miejscu, a jednak wszyscy wpadamy w tę pułapkę. Posiadamy lęki, których jesteśmy świadomi, ale może mamy też takie,o których sprawy sobie jeszcze nie zdajemy,które nami na co dzień rządzą, określają nasze relacje, nasze reakcje, zwłaszcza,gdy tracimy poczucie bezpieczeństwa.
Bywa, że tylko kryzysowe sytuację dopuszczone przez Boża Opatrzność, ujawniają, nasze rzekome zaufanie Bogu. Trzeba sobie powiedzieć, że to często tylko pobożność i księga poradnictwa ale tylko dla innych. I myślenie mocno życzeniowe.Dobrze jest pozbyć siebie i innych złudzeń,że jesteśmy ludźmi głębokiej wiary. Na ile faktycznie jesteśmy ludźmi zawierzenia, pokazują przeciwności i nasze reakcje.
Nie wystawiaj swoich burz zewnętrznych do uciszenia, wystawiaj lęki, by Jezus mógł im nakazać milczenie. Twój najbardziej ukryty lęk,jest najgorszym żywiołem do ujarzmienia!
Niech zapanuje głęboka cisza, tam gdzie twój lęk niszczy Ciebie i może jeszcze kogoś obok…
Jezusa ZAWSZE obchodzi Twój los. Zawsze! Nie bój się, czasami Jezus jakby ” wycofuje ” się tylko po to aby wydobyć z nas choćby zakamuflowane lęki.
s. Teresa M.
