Słowo z Pustelni – 27.01.2020 r.
Czego nie może wybaczyć Bóg? Wyłącznie tego, czego nie chcemy nazwać i wyznać jako grzechu.
Co zatem jest grzechem przeciwko Duchowi Świętemu?
Wszystko to, czego bronimy jako nienaruszalne, niepodważalne i idziemy w zaparte i z Kościołem i jego nauczaniem i z Samym Bogiem. Czy ten stan jest odwracalny? Tak, lecz tylko w momencie gdy pozwalamy sobie przemówić do serca i rozumu, że może nie mamy racji. Wtedy pozwalamy zadziałać Duchowi Świętemu, który to ma moc nas przekonywać o grzechu, ma moc nas uświęcać, jednak nie bez naszej współpracy.
Myślę, że ten najgroźniejszy z grzechów wisi jak pułapka najbardziej nad tymi, którzy są inteligentni, którzy mają sporo wiedzy o Bogu, a jednak na jakimś etapie życia Mistrz kłamstwa i Ten, który najbardziej Ducha Świętego obraził na trwałe,czyli Szatan tak ich omamia, że tam, gdzie powinni widzieć zagrożenie widzą dla siebie drogę wyjścia, a tam gdzie Duch Święty poucza ich jak czuła Matka, otula skrzydłami Słowa Bożego, jest Cichym Apologetom ich serc, mówią: to zły duch, to Belzebub.
Kontekst tej prawdy jest o tyle bolesny, że uczeni w piśmie z samej Jerozolimy, powinni byli się wykazać większą uczonością i pokorniejszą otwartością na Tajemnice Syna Bożego. Ale w momencie gdy pozwalają sobie mówić o Jezusie nie faktami tylko osądami faktów, utrwalają w swoich sercach i umysłach gęstą ciemność. Te trujące opary Lucyfera, pozbawiają nasze ludzkie umysły nawet zdrowej logiki, co Jezus jasno wykazał.
Ktoś powie: mnie to nie dotyczy.
No i nie byłabym tego taka pewna. Bo ileż to razy czynimy podobnie. Ktoś działa w naszym środowisku pod wpływem łaski Bożej, a my już z góry „wiemy”, że nie ma w tym Boga i jeszcze mamy odwagę o tym mówić do innych, niczym ” uczeni w piśmie”na szkodę drugiego. Stąd już bardzo cienka granica do grzesznej postawy, którą Jezus określił wystarczająco jasno. Bezpieczniej dla nas czasami przyznać, że brakuje nam rozeznania duchowego, że coś nas zwyczajnie przerasta, niż opierać się na swoich sądach i rozeznaniach, lub co gorsza na powtarzanych opiniach, bo tak mówią. Nawet jeśli trzeba będzie się nam niekiedy wyłamać z większości i pozostać osamotnionym w oczekiwaniu na rozeznanie. Nie wiemy ilu dokładnie było uczonych w piśmie, twierdzących, że Jezus ma Belzebuba, ale wiadomo, że nikt spośród nich nie odważył się myśleć inaczej.
Nie warto, naprawdę nie warto być zarozumiałym, bo nie wiedzieć kiedy, możemy się stać podatnymi do nazywania tego co Święte – złym, a tego co naprawdę złe- jedynym odpowiednim.
Duchu Święty, strzeż naszych serc od wszelkich przejawów bycia zarozumiałymi.
s. Teresa M.
