Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego
Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego (Łk 24, 1-12)
Z głębokim wzruszeniem wypowiadam słowa NAZARET, BETLEJEM, JEROZOLIMA, KALWARIA, PUSTY GRÓB…
ZIEMIO ŚWIĘTA, UŚWIĘCONA KROKAMI MOJEGO PANA
I ZBAWICIELA…
Maria Magdalena, Joanna i Maria „poszły skoro świt do grobu”, była to pierwsza pielgrzymka uczniów Jezusa do Grobu Mistrza. Niosły przygotowane wonności, tylko ten kamień, kto go odsunie? Kamień odsunięty, ciała Pana nie ma, smutek, bezradność, kobiety „pochyliły głowy do ziemi”. Poszły oznajmić Apostołom. To wiara w świadectwo Uczniów o Zmartwychwstałym, każe nam uklęknąć z najwyższą czcią przed skałą Grobu Pańskiego i złożyć na niej pocałunek miłości, pochylić głowę i ujrzeć żywy obraz Jezusa. Nie ma Go tutaj, „wyszedł na nasze ludzkie drogi z nową siłą, której na imię miłość potężniejsza niż śmierć”. Wyjdźmy z ukrycia, aby towarzyszyć Marii Magdalenie, szukając, zachwycimy się i rozradujemy.
ZIEMIO ŚWIĘTA, UŚWIĘCONA KROKAMI MOJEGO PANA I ZBAWICIELA… Modlę się, aby Duch Święty przyniósł oliwną gałązkę pokoju dla JEROZOLIMY I CAŁEGO ŚWIATA.
s. Bożena S.