Prowincja Erechimska

PROWINCJA ŚW. FRANCISZKA

Podczas obrad Kapituły Generalnej zwołanej w czerwcu 1966 roku podjęto decyzję o utworzeniu drugiej Prowincji w Brazylii. Na tej kapitule Generalnej obecnych było sześć sióstr delegatek z Brazylii (M. Tekla Biudnowska, M. Bogumiła Sikora, s. Kryspina Jubel, s. Regina Korczyńska, s. Gertruda Czapiewska i s. Fabiola Ruszczyk), one to właśnie podały wniosek i przedstawiły prośbę o otwarcie nowej Prowincji w Rio Grande do Sul. Jednym z powodów podjęcia takiego postanowienia był duży rozwój Zgromadzenia na tamtejszych terenach. Innymi ważnymi czynnikami, jeszcze bardziej przemawiającymi były ogromne odległości, dzielące wspólnoty od Domu Macierzystego znajdującego się w Kurytybie. Chodziło, bowiem o lepszą administrację i większy kontakt sióstr z Domem Prowincjalnym.
Postanowienie Kapituły Generalnej, zatwierdził dekretem Prymas Polski Kard. Stefan Wyszyński, dnia 10 grudnia 1966 roku.
Początkowo myślano o diecezji w Passo Fundo i o siedzibie nowej Prowincji w tymże mieście, na co bardzo nalegał ks. biskup z Passo Fundo Dom Cláudio Colling. Jednak większość domów Rodziny Maryi znajdowała się w okolicy Erechim, siostry zdecydowały, że dogodniej będzie poszukać domu właśnie tam. Po ostatecznej decyzji wniosły prośbę do tego samego ks. biskupa o zatwierdzenie Prowincji, nie w Passo Fundo, ale w Erechim. Ks. biskup nie bardzo był zadowolony z wyboru miasta, ale ostatecznie udzielił tymczasowego pozwolenia.
W czasie podziału Prowincji, przy Domu Macierzystym Dzieciątka Jezus w Kurytybie pozostało 301 sióstr i 43 domy, natomiast do nowej Prowincji pod wezwaniem Św. Franciszka zostało przydzielone 86 sióstr pracujących w 12 domach w stanie Rio Grande do Sul i w 5 domach w stanie Santa Caterina.
Funkcjonowanie prawne rozpoczęło się dnia 6 czerwca 1967 roku, kiedy to Rada Generalna mianowała pierwszą Przełożoną Prowincjalną nowej Prowincji Św. Franciszka, Matkę Teklę Budnowską.
Jak już wyżej wspomniane na siedzibę Prowincji zostało obrane miasto Erechim. Siostry zakupiły tam dom, przy ul. Coronel Pinto de Sousa 434, który później dla lepszego i dogodnego funkcjonowania zamieniły z najbliższym sąsiadem. Ten dom jest siedzibą zarządu prowincjalnego po dzień dzisiejszy. W styczniu 1968 roku siostry zakupiły inny dom, nowy murowany, solidnej budowy i bardzo ładny przy ul. Polonia 155.
Organizacja nowej Prowincji spoczęła na barkach Matki Tekli Budnowskiej, doświadczonej już i znającej potrzeby i wymagania Prowincji jak i sióstr. Piękne były to dni, kiedy mała grupka sióstr przydzielona do pomocy Matce Tekli organizowała i gromadziła wszystko to co było potrzebne do funkcjonowania domu jak i do prowadzenia administracji nowej Prowincji. Siostry, po dzień dzisiejszy wspominając te chwile, mówią o nich z ogromnym wzruszeniem. Ponieważ skromne warunki a jeszcze skromniejsze możliwości, przysparzały im wiele radości i satysfakcji z małych osiągnięć. Miłość do Zgromadzenia, do całej tej sprawy pozwalała siostrom znieść nie jedną niewygodę, a każdy drobny gest przysparzał wiele radości a także wzajemnego siostrzanego przywiązania. Matka Tekla tak zapisała: „Siostry z całej Prowincji starają się bardzo, by dopomagać w utrzymaniu Domu Prowincjalnego, gdzie też wszystkie siostry są zawsze bardzo serdecznie przyjmowane”.
Kiedy Prowincja Św. Franciszka w Erechim posiadała już pewną stabilizację M. Tekla Budnowska została odwołana do Polski. W 1972 roku podczas Kapituły Generalnej została wybrana na Przełożoną Generalną Zgromadzenia. Wiadomość do Brazylii dotarła dnia 8 czerwca tego samego roku. Siostry z jednej strony przyjęły tę wiadomość ze smutkiem, ponieważ wszystkie bardzo ceniły i kochały Matkę, a z drugiej strony rozpierała ich duma, i mimo bólu ze świadomości rozstania, cieszyły się, iż ich „Mateczka” otrzymała tak ważny i odpowiedzialny urząd. Kiedy nadszedł czas odjazdu Matki Tekli, siostry bardzo przeżyły to rozstanie, do końca życia pozostały urzeczone jej dobrocią i życzliwością. Matka przebywała z nimi w Brazylii 24 lata.
Matka Tekla prowadziła Prowincję Św Franciszka od 1967 roku do 1972. Po niej, Przełożoną Prowincjalną została mianowana Matka Olga Żerek, która przez ponad sześć lat kierowała Prowincją, od 1972 do 1978 roku.
Następne Przełożone Prowincjalne, miały ogromny wpływ na podtrzymanie tradycji, charyzmatu i ducha Rodziny Maryi. Im to Zgromadzenie zawdzięcza lata pięknej i ofiarnej pracy, pełnej oddania, poświęcenia i przywiązania do Zgromadzenia. Dobry Bóg posłużył się tymi ludźmi, by umacniały i przewodniczyły ogromnej rzeszy sióstr, by przyczyniły się do nienaruszalnego zachowania piękna daru Bożego otrzymanego od Boga, przez Założyciela Zgromadzenia, błogosławionego Zygmunta Szczęsnego Felińskiego.