Wpisy
Rekolekcje powołaniowe dla dziewcząt – Poznań
Serdecznie zapraszamy dziewczęta na rekolekcje powołaniowe – ROZEZNAĆ PLAN BOGA.
17-20.07.2020 r. poznań, ul. Niegolewskich 23.
Szczegóły na plakacie!
III Niedziela Wielkiej Nocy
„ A my spodziewaliśmy się…” Tyle mamy wyobrażeń, oczekiwań, rozwiązań. T powinno być tak, tu należy zrobić to, a tam coś innego. Nawet dla Pana Boga często mamy wyznaczone zadania, z których powinien się wywiązać, zareagować. Coraz częściej słyszy się, że powinien powstrzymać pandemię, zesłać deszcz, nie dopuścić do głodu…
„O nierozumni (głupi), jak nieskore są wasze serca do wierzenia…” I wyjaśniał im to, co mieli przecież zapisane w Pismach. Wtedy poznali Go przy łamaniu chleba. Proszę Cię dziś, Boże, o łaskę wiary w Twoje Słowo, w Twoją miłość. Daj mi wytrwałość w karmieniu się Twoim Słowem, w czytaniu, słuchaniu go i światło, bym je mogła rozumieć. Otwieraj moje oczy na cud Eucharystii – największego daru Boga dla człowieka, szaleństwa Bożej miłości. Wierzę, że to Ty będziesz mi tłumaczył, wykładał, że mnie poprowadzisz, nie według moich oczekiwań ale drogą Twojej odwiecznej mądrości, zniżającej się troskliwie do kruchości człowieka.
s. Magdalena M.
Słowo z Pustelni – Poniedziałek Wielkanocny
” wybawimy was z kłopotu”Mt.28,14
Takie ludzkie „zabezpieczenie”, poprzedzone wcześniej manipulacją, odpowiednią sumą pieniędzy, okazało się diabelską kampanią i oczywiście gruchnęła jak zgniłek z drzewa na ziemię! Operacja się nie powiodła, a my dziś,- niezależnie od okoliczności , radujemy się niczym niezniszczalną Tajemnicą Zmartwychwstania, za którą nie jeden brat i siostra oddali mężnie swoje życie.
Dlaczego Duch Święty zatrzymał mnie dziś akurat przy tej części perykopy, a nie tej bardziej przyjemnej, gdzie miłującym kobietom ukazuje się Zmartwychwstały Jezus i bez wielkich, wzniosłości mówi po prostu :”Witajcie”, jakkolwiek to brzmi we wszystkich językach świata?
Może dlatego, że mamy wysyp kłamców i manipulatorów własnych i cudzych interesów, którzy w swej chciwości i rozhuśtanej pysze nie boją się już żadnych metod bycia skutecznym. Ale, Panem historii na szczęście nie jest mały człowiek. Duch Święty , który jest Pocieszycielem, zwraca uwagę na to, że naprawdę, wszelkie formy walki z Bogiem i Jego wyznawcami nie odniosły i nie odniosą sukcesów! Choć Bóg nam nie obiecuje,- jak szataństwo, że „wybawi nas z kłopotów”. Przeciwnie, trzeba sobie przypomnieć, że tym, którzy zdecydowali się iść za Jezusem, być Jego świadkami, Jezus mówił o samych kłopotach i przeciwnościach!
Po ludzku Bóg może wcale nas od ” kłopotów” nie zachować, jeśli te ” kłopoty” staną się formą naszej dźwigni, ku temu co znacznie lepsze w perspektywie Bożego widzenia rzeczywistości. Tak było z Synem Bożym!
I tak sobie myślę, że my ciągle za mało zdajemy sobie sprawę z tego, że być wyznawcą Jezusa, to być żołnierzem na wojnie. I nie ważne na jakim poziomie by się ona nie toczyła, bo najważniejsze bitwy, to wciąż niezmiennie te, które każdy toczy sam ze sobą.Wszystkie one, warte są wierności, ponieważ przyjdzie czas, że Jezus Zmartwychwstały stanie sobie przed nami i powie: Witaj!
I co wtedy?…Będziemy uciekać jak przed niedźwiedziem,czy damy upust tęsknocie i obejmiemy Go za nogi?
s. Teresa M.
Niedziela Męki Pańskiej
Niedziela Męki Pańskiej Rok A
„Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam?” (Mt 26, 14-27,66)
W Mateuszowym opisie Męki Jezusa widzimy Boga, dobrowolnie oddającego się w ręce człowieka. Uderzają tu dwie rzeczywistości: pierwsza to okrucieństwo człowieka, a druga – poddanie się Boga woli ludzkiej. Autor Ewangelii z niesamowitą wyrazistością ukazuje podłość ludzką, wyrażającą się poprzez czyny, uderzające w niewinnego Jezusa: najpierw zdrada, opuszczenie, skrępowanie, opluwanie, wyszydzanie, ośmieszanie, policzkowanie, biczowanie, zabawianie się Jego kosztem, osądzenie, rozebranie, aż do krzyżowania i naigrawania się nawet w momencie konania… Tak człowiek traktuje Boga!… Tak grzech upadla człowieka, upadla każdego z nas… Mój grzech sprawia, że do takiego traktowania Boga jestem zdolna… Przerażająca to prawda, ale jednak prawda!…
Co wobec tej sytuacji robi Bóg?… Bez oporu poddaje się woli człowieka. Wydaje się bezsilny… Ale to tylko pozory. To On jest Panem nawet w Męce i śmierci. On szanuje wolność człowieka do tego stopnia, że bierze na siebie konsekwencje jej nadużywania i… umiera, aby wyzwolić nas z niszczącej siły samowoli i grzechu. Niesamowita tajemnica MIŁOŚCI! Niepojęta i nieogarniona przez człowieczy rozum. Pozostaje nam tylko uklęknąć pod krzyżem z wdzięcznością i pokorą, i prosić, aby Boża łaska chroniła nas przed najmniejszym nawet grzechem…
s. Agnieszka B.
Słowo z Pustelni 14.03.2020 r.
Nie z przypadku dane jest nam słyszeć dziś przypowieść o marnotrawnym synu…choć osobiście wolę ją czytać jako przypowieść o Miłosiernym Ojcu.Dziś mnie uderza w niej pewna stwierdzona konsekwencja.Zaczyna się od tego,że to jeden z synów żąda połowy majątku,jeszcze za życia Ojca,a więc uśmierca go,gdy ten jeszcze żyje!Uczynił Ojca trupem w swoim sercu!Ojciec,którego opuszcza właściwie przestał mieć większe znaczenie dla niego.
Być może dlatego,z taką łatwością bierze swoją część i nie wnika,co czuje Ojciec, jaką on właściwie dał informację temu Ojcu: nie jesteś mi do szczęścia potrzebny!
I zdumiewają mnie słowa Ojca o nim,gdy powraca:” był umarły, a ożył”! Czyli, tak naprawdę uśmiercając Ojca w swoim życiu,uśmiercił siebie samego!
Taka jest logika i konsekwencje wszystkich naszych oddaleń od Naszego Ojca w Niebie. Im głębiej i dłużej wymazujemy Go z listy naszych potrzeb,tym bardziej skrajnie sami pakujemy się w śmierć duchową.
W zasadzie przypowieść Jezusa jest tak piękna i głęboka sama w sobie, że ona się jakby samo-komentuje dla każdego serca,które czyta ją uważnie i w modlitewnym zasłuchaniu.
To nie jest przypowieść o niej,o nim,o tamtych,czy o tych! To przypowieść o Tobie i o mnie.
Zobacz, że Ojciec POZWOLIŁ synowi zadecydować, odejść,roztrwonić,upaść moralnie,pozwolił mu cierpieć,a więc pozwolił mu jakiś czas ponosić konsekwencje swego wyboru! Pozwolił mu zdobyć wiedzę i doświadczenie kim jest on sam i jaka jest Osoba Ojca!I gdyby nie te bolesne konsekwencje,może nigdy by się nie opamiętał. Tacy właśnie jesteśmy, na ogół wymuszamy na Bogu,aby dopuszczał bolesne konsekwencje rozmaitych naszych wyborów na nas.Wie,że w przeciwnym razie zatracili byśmy się w złu.Przedłużalibyśmy sobie w nieskończoność,to wszystko co nas niszczy.Czy obecny czas,który wszyscy przeżywamy, nie jest przypadkiem dźwiganiem niepięknych konsekwencji oddalania się od Źródła naszego Życia?
Czy ktoś ma jeszcze wątpliwości o tym, że Ojciec szanuje naszą wolność i nie przestaje kochać i czekać?
W świetle ostatnich wydarzeń marzę i błagam Boga w modlitwach,aby pierwsze zdania dzisiejszej Ewangelii po prostu się działy!!!
Bo czytamy:
„W owym czasie przybliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać.”
Niech tak się stanie W OWYM CZASIE ,tzn. tym czasie, TERAZ!
Niech się odważnie przybliżą WSZYSCY,którzy dostrzegają w sobie grzech, aby Go słuchać!
Słuchajmy ze słodkich ust Jezusa tej najpiękniejszej z przypowieści,która nas bierze w obronę!
Docenimy TEN CZAS.
Starszego syna nie ruszam celowo, wymagałby jeszcze długich refleksji i pisania.
Jedno tylko napiszę, niech czytanie o nim będzie nam przestrogą przed taką postawą porównywania się z kimkolwiek,także w TYM CZASIE.
Nikogo lepiej nie osądzajmy, Ojciec widzi w ukryciu i patrzy na serce!
Ojciec nie jest zainteresowany takim wizerunkiem Samego Siebie,Ojca, który wybiega na przeciw życiowego poparańca,aby mu wypomnieć jakim to nieudacznikiem się okazał! I dobrze mu tak…
I nie wyręczamy Ojca w dawaniu innym odczuć,że zasłużyli na karę!
s. Teresa M.
Słowo z Pustelni – 07.03.2020 r.
„Bądźcie więc wy doskonali,jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski”.
Te słowa nie mają nas przytłoczyć swoim niedościgłym wzorem! Nie mają wywołać wytrzeszczu gałek ocznych z naciskiem na doskonałość.
Więc o co chodzi Jezusowi gdy to do nas mówi? To nie wie jakimi jesteśmy? To nie wie,że tak postawiona poprzeczka wywołać może zadyszkę jeszcze przed biegiem?Wszystko to wie i nikt nie posiada lepszego wyczucia natury ludzkiej nad Jezusa!
Jezus mówi zawsze w jakimś kontekście. Mówił do społeczności, która potępiała i Samarytan i Rzymian i innych nie obrzezanych! Tutaj mówiąc o charakterze miłości Ojca,odwołuje się do pogody.
Jedno słonce dla wszystkich i jeden życiodajny deszcz dla wszystkich.Przejawy Bożego Błogosławieństwa.
I mówi to do nas ponad czasowo do wszystkich, bo wie,że my jesteśmy mistrzami robienia różnic w traktowaniu ludzi.Mistrzami nawet bardziej w dawaniu odczuć, niż w słowach!
Nie musimy zaraz uderzać w najgłośniejszy dzwon! Myślę,że naprawdę posiadamy niewielu prawdziwych wrogów, czyli ludzi źle do nas nastawionych i działających wprost lub pośrednio przez innych na naszą niekorzyść.Nie chodzi o ciepłe uczucia wględem tych, którzy choćby pozbawiają nas na stałe prawa do dobrej opinii na nasz temat. Chodzi oto,że krocząc razem z Jezusem, stać nas na to,aby wbrew temu co czujemy,chcieć całym sercem tego samego dobra dla tych którzy nas ranią, co dla tych, których kochamy.
Nie chodzi zaraz o spektakularną akceptację.W duchowości Jezusa zawsze idzie o SERCE.
Popatrzmy,że dla nas wszystkich Ojciec cały czas jest Cichym Dawcą Życia,Cichą Opatrznością naszych potrzeb.
Więc to podobieństwo do Ojca ma dotyczyć nade wszystko serca, DOBRZE NASTAWIONEGO,nasze serce,a później nasze myślenie i wola wszystko ma być CICHYM PRZEDŁUŻENIEM BŁOGOSŁAWIEŃSTWA OJCA.
Nam się tylko wydaje,że to za mało. To cały sukces,który jeśli jest autentyczny sprawi,że obejmie on całe nasze człowieczeństwo, we wszystkich jego przejawach.
Być dla wszystkich cichym przedłużeniem Błogosławieństwa Samego Ojca, to pozwolić Jezusowi być w nas Sobą!
Nie siłą, nie mocą naszą, lecz łaską Ducha Świętego! Amen.
s. Teresa M.
Dzień skupienia dla dziewcząt – Kraków!
Serdecznie zapraszamy dziewczęta na wielkopostny dzień skupienia do Krakowa.
Zaczynamy w sobotę 7 marca o godz. 9.00, zakończenie o godz. o 15.00.
Po wcześniejszym zgłoszeniu istnieje możliwość noclegu z piątku na sobotę.
Czekamy na Ciebie!
Kraków, ul. Parkowa 11B
mail: sekretariatrm13@gmail.com
s. Agnieszka 601 784 308
I Niedziela Wielkiego Postu
Komentarz do Ewangelii wg św. Mateusza 4,1-11
Jezus przyjmuje chrzest w Jordanie i wychodzi na pustynię. Usłyszał, że jest umiłowanym synem Ojca, Jego serce jest pełne tęsknoty za Bogiem. Jezus wie, po co przyszedł nas świat. Po to, aby podzielić się Swoją relacją z Ojcem, aby pokazać nam Ojca.
Spędza czterdzieści na pustyni, które są przygotowaniem do lat przepowiadania, a punktem kulminacyjnym są Krzyż i chwała Paschy. Czterdzieści dni modlitwy i pokuty, a potem scena końcowa czyli – kuszenie.
Jezus pokonując pokusy uczy nas tego, że kiedy sięgamy po grzech, to znaczy, że nie znamy Ojca. Nie mamy świadomości obdarowania. Pokazuje, że kiedy będziemy nasyceni Bogiem, to pokusy szatana nie będą dla nas atrakcyjne. One będą zawsze, ale my za nimi nie pójdziemy, jeśli uwierzmy, że jesteśmy Umiłowanymi Dziećmi Ojca.
Maryjo, wyproś mi u Boga łaskę pustyni, aby moje serce tęskniło za Bogiem.
s. Joanna S.
Słowo z Pustelni – 29.02.2020 r.
Trzeba to poczuć,co czuł przeciętny człowiek żyjący w tym czasie w Palestynie, na widok każdego celnika.
Więc wyobraź sobie, że masz czwórkę dzieci, małe pole, dwie kozy i klepiesz biedę. Na drodze musisz skonfrontować się z celnikiem,o którym wiesz,że jest nieuczciwy,bo kolaboruje z Twoim okupantem.
I jest tak , że on nakłada podatek na wszystko co masz! W kwocie,która jest przesadnie zawyżona, jednym słowem jesteś ofiarą systemu, który Cię poniża, upokarza i bezwzględnie uciska.W czasach Jezusa, celnicy opodatkowali wszystko! Jeśli chciał, długi także wysoko oprocentowywał.Jednym słowem,wiesz, że ten typ zabiera chleb Twoim dzieciom.
Nie było uczciwych celników.Mateusz też do wyjątków nie należał.I wyobraź sobie, że Ten Jezus, którego kochasz, któremu ufasz, idzie w gościnę do Twojego celnika!Sic!
Czy już coś czujesz?
Jeśli jesteś prawdziwy, to czujesz złość, sprzeciw, bunt, gniew, może czujesz ból i nawet zawód Osobą Jezusa. I pytasz się siebie: Boże!? No,ale jak!? Do Niego?
Jezus tak właśnie zrobił! I proponuję, nie czytaj tej perykopy w formie mocno ugrzecznionej. Inaczej nie poznasz wszystkich mętów swego serca! Inaczej nie uchwycisz tych skłonności i odruchów, które wszyscy mamy! Nie zobaczysz, jak przygryzasz możesz wargi z wściekłości, nie zobaczysz, jak potrafisz rzucić pogardą w jednym swoim spojrzeniu na kogoś, kto tak Cię krzywdzi! A może bardziej?
A Jezus…spojrzał na Mateusza ….z MIŁOŚCIĄ!
Aby to zrozumieć, trzeba nauczyć się bardzo trudnej umiejętności. Odróżniania czynu od osoby. Odnoszenia się do konkretnego czynu, czy postawy, ale poszanowania osoby! My zwykle tego nie kontrolujemy! Nam się to wszystko często zupełnie nie wytrąca, lecz przeciwnie scala w jedno i zaczynamy wymierzać słuszną sprawiedliwość.Jesteśmy mistrzami w okazywaniu pozawerbalnej dezaprobaty!
A nawet jeśli staramy się być kulturalni i chcemy standardowo zmieścić się w swojej źle pojętej doskonałości, po prostu nie widzimy, jak epatujemy chłodem i dystansem.
Ból ściska nam nie jeden mięsień mimiczny i w najlepszym wydaniu przybieramy formę „dozownika”! Tylko nie dozownika na mydło,a dozownika na miłość! Tyle i nie więcej! Odtąd i dotąd! I nie wiedzieć kiedy, stajemy się w tym odruchu dozowania ludziom miłości,akceptacji, szacunku, po prostu już szafą chłodniczą! Drugi człowiek,acz zepsuty może swoimi czynami, nie ma jak przy nas nawet zatęsknić za odmianą swej osoby, swego życia.Nie! Bo więzimy go w naszej chłodnej dezaprobacie!
A Jezus? On jest Słońcem Miłości Ojca, który Wschodzi ciepłem nad wszystkimi!
Jeśli tej trudnej lekcji nie przerobimy na ziemi z Jezusem, niestety nie wejdziemy do Domu Ojca.
Miłość jest ciasną bramą, ale jedyną, bo i Miłością i Bramą jest On Sam.
W.Post jest szczególnym czasem kontemplowania szalonej Miłości Boga do nas! Więc, jeśli ten czas nie nauczy nas bardziej kochać drugiego człowieka, nie nauczy nas prawdy o tym jak potrafimy być podli bez łaski Bożej, będzie czasem straconym.Jaki post jest miły Bogu?
ROZERWAĆ KAJDANY ZŁA.
Czyż tymi kajdanami nie jest nasza ciasna i mała „miarka ” miłości, spinająca nasz mózg do tego co tylko mieści się w naszym rozumieniu, i spinająca nasze serca, tak, że stają się karzełkami, zafiksowanymi w życiu duchowym?
Obyśmy chociaż w tym W.Poście nikomu NIE DALI ODCZUĆ, że nie zasługuje sobie na naszą sympatię,miłość,czy przebaczenie. Obyśmy choć trochę KOCHALI WIĘCEJ!
I zobacz, jak OKAZANA Miłość odmienia serce!Lewi może pierwszy raz doświadczył, jak to jest być kochanym PO MIMO SWEJ NIKCZEMNOŚCI!
Niech nam Jezus zrobi duży bałagan! Niech nam zburzy naszą zachowawczość w miłowaniu, zwłaszcza wobec tych, którzy nas pocharatali.
Będę się gorąco modlić, abyśmy w tegorocznym W.Poście zapłonęli od Świętych Ran Jezusa!
Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami!
s. Teresa M.
Wydarzenia
Upps! Wygląda na to, że nic nie znaleźliśmy:-)
Sorry, no posts matched your criteria
