II Niedziela Adwentu – Niepokalane Poczęcie Maryi Panny

Dzisiejsza II Niedziela Adwentu jest niejako przysłonięta przez inną, wielką tajemnicę naszej wiary – Niepokalane Poczęcie Najświętszej Maryi Panny.

Liturgia Słowa kieruje nasze oczy właśnie na Maryję – wolną od jakiegokolwiek zła i grzechu, w której jest ukryte czyste piękno. Zachwyca nas ta tajemnica, ale jednocześnie możemy myśleć, że jest to stan dla nas nieosiągalny. Dar czystego serca, wolnego od wszelkiego grzechu może być jakimś mitycznym symbolem, niedostępnym dla zwykłego człowieka. Sama wpadam w takie myślenie – jak bardzo nie dostaję do takiego poziomu bliskości w relacji z Bogiem.

I z jednej strony to prawda. Niepokalane Poczęcie było darem wyjątkowym, przewidzianym dla Maryi przed wiekami, aby uczynić ją najdoskonalszym mieszkaniem dla Bożego Syna.
Jednak Ojciec Święty Franciszek, rozważając tę tajemnicę, przestrzegał, by kontemplując piękno Maryi nie ulec myśleniu, iż jest ono zbyt wzniosłe i nieosiągalne. Tak nie jest. Jest ono modelem dla naszego życia. „My również, bowiem, otrzymujemy je w darze, w sakramencie chrztu, kiedy zostajemy uwolnieni od grzechu i stajemy się dziećmi Bożymi. A wraz z nim zostaje nam powierzone wezwanie do pielęgnowania go, tak jak Dziewica”.

Niedawno wspominany św. Karol de Foucauld zapisał w swoich notatkach: „Bądźmy ludźmi pragnienia i modlitwy… Niczego nie uważajmy za niemożliwe, Bóg może wszystko”.